۱۳۹۳ مهر ۲۳, چهارشنبه

سرودِ پاییز

ترجمه‌ای از  Chanson d'automne  از پل ورلن

                                                                by Les Discrets


مویه‌های دوریازِ
ویولن‌های
    پاییز
دل‌ام را ریش می‌کنند
با رخوتی
   پرملال.

سینه‌گیر ست
و پریده‌رنگ وقت که
   ساعت می‌نوازد،
به یاد می‌آورم
روزهای گذشته را
   و می‌گریم؛

و کناره می‌گیرم
در بادِ نحسی
   که مرا می‌برَد
این‌جا و آن‌جا
مثالِ
   برگِ مرده.

Portrait by Eugène Anatole Carrière

۲ نظر: