غمام

برگردانی از The Mist از Dormant Ordeal

ایکاروس، حضور-ات چه حس‌ناپذیر شده!

بال‌هات چه واهشته‌ اند، چه دژمان اند، چه درهم‌شکسته!

پسر-ام! ای خونِ من! دیگر نمی‌شناسم‌ات!

چه این‌جور ترساند-ات؟ چه این‌جور سراپا دگرگون کرده تو را؟

ای بادهای دل‌افروز، که ما همه را از این جا می‌برید،

غمامه را نتارانید

روشن نکنید آسمان را 

ای بادهای دل‌افروز، آسمان را روشن‌تر نکنید!

غمامی که از هم جدا کرد ما را

که آن کرانه را گرفته، آن کرانه که اذنِ پرواز نمی‌دهد

بی که حقی داشته باشد بر این قمارِ خطربارِ من

اگر سزای چنین غمامی‌م بود، راهی می‌یافتم به مردن

ایکاروس! چه رخ داده پسر-ام؟

حیات‌ات این‌جور ناتمام، غریبانه، پار!

نمی‌شناسم این لاشه را که پهن شده در برابر-ام!

چه این‌جور به پرواز بر فراز واداشته تو را؟ چه عجیل‌ات کرد به تصمیم؟

باد‌های دل‌افروز تو را به آن بالا زیرِ آسمان بردند

غمامه را تاراندند و تو ماندی حیران در شگرفی و روشنایی

پسر-ام، تو زیاده نزدیک بودی و پُرشتاب

زیاده مشتاق به دانستنِ آن حقیقتِ سنگین که این‌جور فرود-ات کشید

غمامی که از هم جدا کرد ما را

که آن کرانه را گرفته، آن کرانه که اذنِ پرواز نمی‌دهد

پس اسیر ام من تا همیشه؟

یا که شاید این غمامه آورده از ذهنِ هذیانی باشد، هان؟

آب، ثقیل‌ات می‌کند

گرما بال‌هات را می‌سوزاند

و نیستی خواهد بود هر چه خواهی دانست

با چشم‌هایی بسته رو به آسمان، در هراس

آن غمام که از هم جدا کرد ما را

از هم گسست ما را

آن کرانه که اذن نمی‌دهد به پرواز

Glory of Icarus - ReyeD33

برای اد