اشک‌های آذراختر

برگردانی از Tears of Starfire از Midnight Odyssey

مرگِ هستاری کهن را

سزا بیش است از اشکِ یک میرا،

وجودش بیش است از آنِ ما

و {در این مرگ} من رنج و اندوهِ طبیعت را می‌سُهم

پس وقت که به آسمان می‌نگرم

بارشِ اختران را می‌بینم

کیهان را، که مویه می‌کند

که اشک‌های آذراختری می‌ریزد...

زمین غرقِ آذر ست

آذری فرسته از ماورای هشتمین فلک؛

رنجِ دیرینیان

زمین را خواهد رُفت

ناپدیده خواهد شد ردِ میرایان

و آفرینه‌های بشر همه فرو‌می‌افتند

فرومی‌ریزند برج‌های استوارشان؛

این آذرانِ ویرانی ست، باز‌می‌تابد

در چشمانِ ددانِ شب‌خیز

گیس‌طلا

برگردانی از Golden Hair از Slowdive

از پنجره‌ات بیرون یاز گیس‌طلا

شنیدم‌ات که می‌خوانی در هوای نیمه‌شب

کتاب‌ام بسته، دیگر نمی‌خوانم

نگاه‌ام به آتش است که رقص دارد بر کفِ اتاق

کتا‌ب‌ را رها کرده‌ام، ترک کردم اتاق‌ام را

آوازت را شنیدم از دلِ تاریکی 

می‌خوانی و می‌خوانی، به حالِ شاد

از پنجره به بیرون یاز، گیس‌طلا...

 ---

شعر از جویس، کاوری از سید برت