باغِ سرخ

 {ترجمه‌ای از The Scarlet Garden}

شرم نمی‌شناسم
.
.

امپراطوریِ میل‌ام

به آتش‌ام می‌کِشدَت

کاش بیافتی، کاش بخوانی

نامِ پلیدم را، که به خزیدن‌ات می‌کشد

بر زانو، به غایتِ تمنا

آنجا دراز شو، و به بالا بنگر-م
.

نگاه‌-م کن.

زنده‌ ای عزیزم؟ نفس می‌کشی؟

ناخوشی؟ خون می‌ریزی؟

بر-ات می‌کِشم، که رویا ببینی

وقتِ خداحافظی ست، خداحافظی از تمناهات
.

شیطانکی هستی تو: خرابَکی به-پای‌ام-افتاده

زنده‌گیِ حقیری که داری بگذار و
خوش‌آمد زن به خواب‌ام،

چه خُرد ای به کنارم، چه آسان ای به باختن
.

دیگر دغای‌ات نخواهد بود

از چشم‌های‌ام خواهم‌ات ستاند

که نه حکمتی‌ ست، و نه تازه‌گی‌‌ای

تنها اشک‌های ایمانِ لرزلرزم..

و بدان که: بی که سرودت بخوانم نخواهی مُرد
.

بدرود عزیزِ من، شریرک‌ام

اشک‌هایی‌م نیست، زیبایکِ من

و نه سیم‌دَلوی به مجموعِ اشک

در فرجامِ قصه، بی ظفر ماندی

by beksinski