هلا فرشته ام! درآغوش ام کش
ای که برق چشمان ات تارونگی ها می پالاید
بهل تا زرینه-موهای ات، آن زایگرانِ نور را بنوازم
وه چه زیباست، این نورشار چه زیباست، چه گواراست این نرمِ زرتابِ پالوده.
دست ام به دست گیر
تا به سرازمین سکوت بکوچیم.
بِِهِل تا نورِ نوران، فرومان بلعد
بال بگشای تا بپرماسم این پران پرواز را؛ این پران طناز را، این زیبای زیبان را
ای فرشته پرواز-ام ده تا به فردوس برشویم
بال بگشای و پرواز-ام دِه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر