مست‌نوشت


الزام.
ناگزیر و واداشته به نوشتن..
آن‌سان که فرشته‌گان ِپاک‌‌دامن ِحلقه‌به‌گوش ِ"چه‌گونه‌گی" در پیچ‌راه ِسرسرای بنفش ِروحی خمیده سوگ ِگناه ِزیستن برپا می‌‌دارند، من شکسته‌گی هبوط را به چرخش ِقلم ِخندان، غم‌اندوده.

بازمانده.
ناوامانده‌ای بی‌وام ِمفهوم. بی آریغ ِمعنا. نابُرده نام...
آژیر ِنیاکان، از تپه‌ی لال ِقرون بر گوش ِپاتیل، خراش می‌زنند؛ می‌رمانند هر گمان ِمسرور را.
...و فربُد ِایمان به شکست، تیمار ِالتهاب ِخراش ِآز ِآژیر.

مگر.
غیر، جز، جدا، افتاده، از قلم‌افتاده، بی‌‌ریختار، گنگ، نامانده، جدا از..، جدا برای..، جدا به‌خاطر ِ...
مگر ِمرگی که دیگران در کنام ِامن ِدیوانه‌اش، خود را سرد و در-خود و لازم و زنده (اما در گور ِهر نشانه) می‌یابند....

تار-کاواک.
شکافی میان ِاین و آن. نه این و نه آن. همه. هرچه ناهمهمه. ورطه‌ای شاد از خلأ. کشت‌گاه ِتارتابش ِخاموش‌ترین هاژ ِغاش‌ترین راهگذار ِکاواک ِتار.

ساد-ه.
آماده‌ی ساد-ه-گی. یک-ه-داسی که داماد ِزمین را لاش می‌کند. نغمه‌ای بی‌گوینده، خاسته از بن ِنیستی، اضطراب را خواسته، روح ِکاونده را خسته کرده. و
سه داد:
تقدیر
گذشته
لحظه.

نارسانا.
چیزی که می‌نویسم، سخن ِآگاهانه‌ی ِمن ِتجربی نیست. بازتاب ِحس و نامه و ناله نیست. گسلیده از بنده‌گی ِنگارش ِجای-گاه، بی‌مرجع، در بسیج ِنیروهای ِناسازه‌پرداز ِناآگاهی، نوشیده از خمیره‌ی تارین‌زاد، نوشته شده. چیزی که این من می‌نویسد، در اَپوریای ِتام ِدال، در زار ِلوگوس، در پریشانی ِگذار ِایده به بیان، از من به تو، نارساناست.

زیبا.
بی‌زا.
بازی.
بی‌آز.
زاری.
بی‌-رای.
آری! شاید که رازی...
On the Deconstruction of the Wor(L)d