مست‌نوشت {ترجمه از ویکیپدیای انگلیسی}
جزء ِفعال، {جهادی}و اصلی ِآب‌جو حقاً الکل است، از این رو {بنابر اصل ِاستنتاج ِقیاسی} تأثیرات ِمزاجی ِالکل را می‌توان به آب‌جو نسبت داد. مصرف ِمعتدل {و ارسطویی} ِالکل به کاهش ِامراض ِقلبی و تقلیل ِافول ِدستگاه ِمغزی یاری می‌رساند. لیکن سوءمصرف ِدرازمدت ِالکل خطر ِابتلا به الکل‌گرایی و مرض ِکبد ِچرب را فزونی می‌دهد (هو کرز؟). مخمر ِآب‌جو سرشار از مواد ِکانی‌ست. از این رو، چنان که انتظار می‌رود، آب‌جو حاوی مقادیر ِقابل‌توجهی از مواد ِمغذی من‌جمله منیزیوم، سلنیوم، پتاسیم {قابل توجه ِJ}، فسفر {قابل توجه ِمجید}، بایوتین و ویتامین ب {قابل ِتوجه ِدومان} است. در حقیقت، آب‌جو را گاه "نان ِمایع" می‌خوانند {که این البته از سر ِبی‌ذوقی ِادبی ِاطبای عرق‌خور است}. پژوهش‌ها اظهار می‌دارند که آب‌جوی ِتصفیه‌شده {یا همان آب‌جوی زنانه} متأسفانه فاقد ِبخش ِاعظمی از این مواد ِمغذی‌ست.
براساس ِمطالعهای که به سال ِ2005 در ژاپن صورت پذیرفته، آب‌جوی ِکم‌الکل خاصیت ِضد ِسرطانی دارد. به اعتبار ِمطالعهای دیگر، اثربخشی ِمصرف ِآب‌جوی ِغیرالکلی در تقویت ِدستگاه ِقلبی-عروقی هم‌سنگ ِمصرف ِمعتدل ِآب‌جوی ِالکلی‌ست {غرابی خبر داده که این مطالعه از چینی‌های کمونیستی‌ست که از مستی چیزی نمی‌فهمند}. به هر حال، اکثر ِ{قریب به اتفاق} پژوهش‌ها نشان می‌دهند که تأثیر ِمثبت ِآب‌جو هم‌بسته‌ست با الکلی که در آن‌ها وجود دارد {زنده باد}.
می‌گویند که پُرنوشی و ضعف ِقوای عضلانی دلیل ِاصلی ِ"شکم ِآب‌جویی" است {شکمی برآمده و بسیار زشت و کریه‌المنظر که نوشنده را در انظار متصف ِبدکاری می‌کند و تنها پیرزنان و کودکان آن هم محض ِخنده و بازی خوش‌اش می‌دارند}. با این حال، مطالعه‌‌ای که اخیراً انجام شده حاکی از این است که هم‌بسته‌گی ِ{رگرسیونی}قوی‌ای میان ِگزاف‌نوشی و "شکم ِآب‌جویی" وجود دارد. با این حال، دلیل ِاصلی ِاین شکم نه خود ِفرآورده، که بدخواری و مصرف ِگزاف کربوهیدراتی‌ست که جزء ترکیبات ِاصلی ِآب‌جو به شمار می‌رود. کتب ِدقیقه‌‌ای که در رابطه با {امر ِخطیر ِ}رژیم ِغذایی نگاشته شده حاکی از آن اند که آب‌جو حاوی ِشاخص ِقند ِخون مالتوزه‌ی 110 است؛ لیکن، مالتوزه‌ی آب‌جو در فراگرد ِتخمیر ِجو تحلیل می‌رود و از این رو آب‌جو شامل ِآب، روغن ِرازک و مقدار ِقلیلی از شکر است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر