ناقوس‌های جان / ناقوس‌های بهار / جرنگ‌شان بر زمین
بر دشت / شکوفیدنِ شکوفه‌گان / از آن سو
ناقوس‌های آرامش / قریب‌تر می‌زنند / آونگان به شب
به قالِ جمعیت / عن‌قریب / زورق‌های مخروب‌‌اند و ملال
ناقوس‌های چاوش / پژواک‌شان پیشاپیش / به روستایمان می‌رسد
تمنا‌ست / که آورده‌اند این ناقوس‌‌ها / به این کناره‌های ژرف
ناقوس‌های بهاره / زمانی برنا / برین و سرزنده ...
از این دشت / چنگاچنگی تهی به گوش می‌رسد / جلاجلِ مرده‌گان باشد
{انگار}
« تا پایانِ تابستان / بسرایید و بنوازید / تا به انجام برقصید
به یاد دارید / عشق به ما را / به
تابستان و فرجام‌اش »
